Łazienki nr 2

Łazienki nr 2 to jeden z najpiękniejszych ciechocińskich budynków, zbudowany w latach 1833-1838.. Budynek ten zwany też Łazienkami Skarbowymi uznano od początku za zbyt ciasny, działał do 1910r., kiedy to stare łazienki rozebrano. Obecny budynek Łazienki nr 2 mieści się na rogu ul. Braci Raczyńskich (dawna Dębowa). Został wybudowany w latach 1910-1912. Zaprojektował go architekt Waldemar Fedders, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu

Budynek zaprojektowano w stylu romańskim. Wzniesiony został na rzucie prostokąta z wydatnym ryzalitem w części środkowej oraz mniejszymi ryzalitami po bokach. Mniejsze ryzality zakończone są krenelażem. Ryzalit środkowy zwieńczono trójkątnym szczytem. Czterospadowe dachy pokryto dachówką. Na parterze Łazienki posiadały kabiny na kąpiele borowinowe, błotne z 24 emaliowanymi wannami. Błotne kąpiele urządzone zostały na wzór rosyjski z oddzielnymi kabinami do odpoczynku.

Na piętrze odbywały się kąpiele solankowe ,znajdowało się tam 60 wanien. W nowym pawilonie urządzono oddział elektroleczniczy. Przez całą długość lewego skrzydła biegła poczekalnia, gabinet lekarza, korytarz do którego z lewej strony przylegało sześć pokoi każdy wyposażony w aparat leczniczy. Jedna większa sala znajdowała się obok poczekalni przed wejściem do korytarza. Przeznaczona była na helioterapię - leczono przy pomocy lampy kwarcowej i lampy sollux. W czwartej salce, z lewej strony korytarza mieściły się aparaty do kąpieli elektrycznych. W sali 1 i 2 znajdowały się aparaty do leczenia gorącym powietrzem. W trzeciej sali umieszczono aparaty do rozgrzewania jamy brzusznej. Resztę sal przeznaczono na diatermię cieszącą się wtedy dużym powodzeniem. W prawym skrzydle Łazienek znajdowała się łaźnia parowa. W 1928 r. dokonano przebudowy lewego skrzydła budynku, poddasze zostało wyposażone w lukarny i umieszczono tam pokoje dla kuracjuszy. Od pd. podniesiono dach i doświetlono korytarz oknami. W 1959-63 zmieniono wystrój gł. wejścia dobudowano pokoiki na półpiętrze w bok od klatki schodowej, przebudowano holl, od strony podwórza dobudowano dwa nowe ciągi w celu poprawienia funkcjonowania zabiegów borowinowych.

Obiekt został wpisany do rejestru zabytków 59/496/A decyzją Wojewódzkiego konserwatora Zabytków w Bydgoszczy z dnia 23.11.1964r.