Kościół parafialny

Kościół Parafialny w Ciechocinku został wybudowany z cegły w latach 1877-1884. Benedykcji świątyni dokonał 15.08.1884r ks. prałat Franciszek Stopierzyński, a uroczystej konsekracji biskup włocławski Stanisław Zdzitowiecki w dniu 15.10.1904r. Kościół zyskał początkowo status kościoła filialnego. Parafię w Ciechocinku erygowano w dniu 8.05.1918r.

Kościół w Ciechocinku został wybudowany w modnym wówczas stylu neogotyckim. Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne wykonano z drogiego białego marmuru kanaryjskiego. W ołtarzu umieszczono obraz "Przemienienia Pańskiego", a na zasuwie - "św. św. Apostołów Piotra i Pawła" patronów parafii i Kościoła. W ołtarzu północnym stanęła figura św. Antoniego, w południowym - "Matki Boskiej Łaskawej". W wieżach kościoła umieszczono trzy duże dzwony, a same wieże pokryto blachą miedzianą. Wnętrze pokryła wielobarwna polichromia. W podziemiach urządzono trzy kapliczki do wystawiania ciał zmarłych.
Kościół dopiero ok. 1905r. zyskał pełen wystrój architektoniczny. W latach 1903 - 1905 założono witraże wykonane w Zakładzie św. Łukasza w Warszawie. Nabożeństwa uświetniały dźwięki muzyki płynące z 12-głosowych organów braci Blombergów.

Wzrost liczby mieszkańców Ciechocinka i sezonowy napływ kuracjuszy spowodowały konieczność rozbudowy kościoła. Prace trwały w latach 1984 - 1989. W części nadziemnej wprowadzono nowe "transept", prezbiterium, zakrystię i biuro. W podziemiu powstało 5 dodatkowych pomieszczeń. Za projekt i realizację rozbudowy kościoła Stowarzyszenie Architektów Polskich przyznało projektantowi Janowi Tajchmanowi nagrodę roku 1989

Po rozbudowie zmienił się wygląd wnętrza świątyni. Powrócił dawny ołtarz główny z obrazem patronów ciechocińskiej parafii oraz ambona odkuwana ze stali (1893), a prezbiterium wieńczy "kryształowe sklepienie". O ciekawej kolorystyce i efektach świetlnych decydują duże neogotyckie witraże wykonane w Zakładzie Św. Łukasza w Warszawie.